maandag 28 februari 2011

My Little Pony: Friendship is Magic

Dus..... My Little Pony.

WACHT! NIET WEGKLIKKEN!

Ok ben je er nog? Thanks. Allow me to explain.
"My Little Pony" is een speelgoed lijn ontwikkeld door Hasbro en bedoeld voor jonge meisjes. Voor een lange tijd hoorde ik er nog maar weinig van (Waarschijnlijk omdat ik er geen aandacht aan besteedde) maar vroeger was het razend populair. Zo populair zelfs dat er een tekenfilm en meerdere films over de pony's gemaakt zijn. Deze waren echter ontzettend saai, hadden een compleet gebrek aan interessante of zelfs memorabele personages en was uiteindelijk niet de moeite waard. Hoe weet ik dit? Omdat ik vroeger regelmatig naar deze serie moest kijken omdat het tussen de Smurfen en Teddy Ruxpin uitgezonden werd.

Maar waarom begin ik in vredesnaam over deze serie? Omdat My Little Pony momenteel een enorme hype op het internet is, bij mannen tussen de 20 en 30 jaar nog wel.... Yea.
Hasbro heeft recent besloten dat ze de franchise nieuw leven in wil blazen. Dit doen ze door er een nieuwe tekenfilm aan te knopen. "My Little Pony: Friendship is Magic" En het is deze serie die voor de enorme populariteit boost heeft gezorgd.

Het brein achter de nieuwe serie is "Lauren Faust" een grote naam in de tekenfilm wereld en bekend van onder andere series zoals "Foster's Home for Imaginary Friends" en "The Powerpuff Girls". Ook heeft ze aan speelfilms zoals "The Iron Giant" en "Cat's Don't Dance" gewerkt. Allemaal tekenfilms en speelfilms die ondanks de jongere doelgroep, ook door volwassen mensen als vermakelijk beschouwd kunnen worden.
Uiteindelijk besloot ik maar in het diepe te duiken en een paar afleveringen te kijken en ik moet toegeven, de serie is best goed! Is het de hele internet hype waard? Nee, niet echt. Moet je als ouder met afgrijzen op de bank zitten terwijl je kind naar de serie kijkt? Nee, ook niet. Friendship is Magic is gewoon een vlot geschreven leuke tekenfilm, met grappige personages, prima animatie en zo nu en dan een grap die bedoeld is voor de oudere kijkers.

Waarom de serie uiteindelijk zo enorm populair geworden is bij mannen van 20 to 30 is me echter een raadsel. Misschien heeft het te maken met verdrongen gevoelens uit onze jeugd? Of zal het komen omdat we stiekem toch wel een beetje van roze pony's houden? Ik weet het niet, maar them pony's man.... Them pony's.

vrijdag 25 februari 2011

A tale of zombies, birds and farts

Ik ben dol op Apple's Appstore, duizenden geweldige games en programma's voor een relatief lage prijs. Apple stelt kleine ontwikkelaars in staat om hun product aan de man te krijgen. Helaas zit hier ook een keerzijde aan. Dankzij het succes van games zoals Angry Birds en Plants vs Zombies, probeert nu elke zolderprogrammeur zijn eigen variant op deze games te maken. Het gevolg? Duizenden apps met boze vogeltjes zombies en om het trio compleet te maken.... scheet apps. Volgens mij bestaat een goede 20% van alle appstore programma's uit scheet simulators. Normaal gesproken vermijd ik deze rotzooi als de zwarte plaag, maar wat ik vandaag tegen kwam....

Serieus? Farts vs Zombies? Zoals je waarschijnlijk wel verwacht had is dit een schaamteloze Plants vs Zombies kloon, maar om het nog net even wat erger te maken hebben we ook scheten geïntegreerd. Ja mensen, een goede scheet op bepaalde momenten is hilarisch, maar damn Apple gebruikers! Jullie moeten hier een halt toeroepen want dit soort dingen doet nu niet bepaald wonderen voor jullie imago.

donderdag 24 februari 2011

30 Days of Gaming Day Six

The bathroom game


Naar de WC gaan is een moment rust voor je zelf. Even fijn ontspannen terwijl je je behoefte doet. Sommige mensen vinden het fijn om een tijdschrift te lezen, anderen luisteren liever muziek. Ikzelf? Ik speel Tetris.

Tetris is een revolutionaire game, erg simpel maar ontzettend verslavend en ideaal om even 5 minuten te spelen. Er zijn inmiddels ontelbaar veel versies uitgebracht, maar mijn voorkeur gaat uit naar Tetris DS. Niet alleen is het de beste versie die op dit moment beschikbaar is, de game zit ook propvol met retro elementen. Er was een tijd dat ik mijn game voortdurend opsloeg en dus verder bleef spelen. Maar na een tijdje stond de line teller vast op 999 en mijn score kwam ook niet meer hoger dan 99,999,999. De lol was daar dus na een tijdje ook wel weer vanaf. (en het begon nogal eng te worden)
Dus nu speel ik gewoon elke keer een nieuwe game en kijk ik hoe hoog ik mijn score in een tijdspan van ongeveer 5 minuten kan krijgen.

woensdag 23 februari 2011

Something only a select few will get

Ik zit nu al een paar minuten lang te lachen om deze afbeelding.
Het grappige is dat je deze grap alleen begrijpt als je One Piece leest. Wat dus automatisch betekend dat een goede 90% van jullie geen idee heeft waarom dit grappig is. Vreemd hoe deze dingen werken of niet?

dinsdag 22 februari 2011

Season of the Witch

Nicolas Cage is mijn favoriete slechte acteur. Als je "one trick pony" opzoekt in een woordenboek zal je zien dat je eerst een Engels woordenboek moet hebben. Daarna zal je een beschrijving van Nicolas Cage vinden. Eigenlijk is er maar één rol die hij goed kan spelen. Een aan drugs verslaafde chagrijn. Zodra hij wat anders probeert faalt hij jammerlijk en het eindresultaat is vaak onbedoeld hilarisch. Season of the Witch is geen uitzondering.

Nicolas Cage en Ron perlman (Hellboy) zijn kruisridders die na hun zoveelste slachtpartij plotseling tot inkeer komen en zich afvragen waarom ze zoveel mensen vermoord hebben in naam van God. Waarom ze hier niet eerder achter kwamen is niet echt duidelijk. Ze proberen te ontsnappen maar worden al snel gevangen genomen omdat Cage te dom is om zijn zwaard niet weg te gooien. Ze krijgen nog een kans om weer voor de kerk te werken en ditmaal moeten ze een jonge meid naar een klooster brengen omdat ze van hekserij verdacht wordt.

Het verhaal stelt weinig voor en je weet al van te voren wie er allemaal de pijp uit gaan. De hele film zit ook vol met typische "why?" momenten. Waarom gebruiken ze maar twee paarden om de kar over de kapotte brug te trekken, terwijl ze er meer hebben. Waarom gaan ze een Christelijk dorp in terwijl ze juist de kruistochten willen ontsnappen? etc etc. De waardeloze en weinig memorabele cast maakt het er ook niet beter op.

Ik heb echt respect voor Nicolas Cage. De gast acteert elk jaar weer in een enorme lading films en is zonder twijfel een van de hards werkende acteurs in Hollywood. Het is alleen jammer dat hij niet KAN acteren. Het eindresultaat is daar in tegen altijd wel weer hilarisch om te zien. Ik kan dus ook niet wachten op Drive Angry 3D. Nog zo'n film die zonder twijfel hilarisch gaat worden en ditmaal nog in 3D ook!

maandag 21 februari 2011

Drie ongerelateerde dingen

1. Het weer wordt langzaam maar zeker weer wat beter, weet je wat dat betekend? De boeren hier beginnen weer met mesten. Dus buiten even een frisse neus halen is onmogelijk dankzij de stank hier.

2. Al werkt mijn nieuwe headset prima, ik baal er toch wel een beetje van dat ik hem gekocht heb. Dat geld had ik achteraf beter kunnen gebruiken om een nieuwe versterker voor in mijn auto te kopen, aangezien de oude het loodje gelegd heeft.

3. Minecraft is leuk, met 2 kameraden op een server zitten is nog leuker (en verslavend)

donderdag 17 februari 2011

Photoshop rap

Eigenlijk wou ik vandaag een tour video van mijn Minecraft wereld laten zien, maar werk en het opstarten van een server kwam er tussen. Lame smoesjes ik weet het, dus voor ik mezelf verder voor schut zet laat ik het vermaak aan de hilarische gasten van Collegehumor over.

woensdag 16 februari 2011

Soms kom je van die plaatjes tegen

Zeg nu zelf, lijkt deze vrouw tevreden en gelukkig met de OV-chipkaart of staat ze op het punt de hele bus neer te maaien? Niet bepaald een goede reclame voor je product of wel soms?

dinsdag 15 februari 2011

30 Days of Gaming Day Five

The waiting game


In Europa leven is niet altijd even gemakkelijk. Het gebeurd namelijk veel te vaak dat sommige games hier pas maanden en soms zelfs jaren na hun Amerikaanse/Japanse release uitkomen. Een game waar ik voor mijn gevoel eindeloos op heb zitten wachten is Tales of Vesperia.

Tales of Vesperia is in 2008 in Japan en Amerika uitgebracht, wij Europeanen moesten tot halverwege 2009 wachten. Iets waar ik me destijds mateloos aan heb lopen ergeren, aangezien ik best weer eens zin had in een goede J-RPG. Gelukkig hebben we de game uiteindelijk toch nog in Europa gekregen.Vlak voor de aankondiging van de PS3 versie, met meer personages, content en verbeteringen...
Gelukkig lijkt het er op dat Namco Bandai zijn lesje geleerd heeft en is er een tijdje geleden aangekondigd dat Tales of Graces F in Amerika uitkomt (en aangezien de PS3 regiovrij is hoef ik dit keer geen jaar te wachten)

maandag 14 februari 2011

True Grit (spoilers)


Ik vind het soms erg moeilijk om een oordeel over een film te vellen. Maar het is nog nooit zo moeilijk geweest als bij True Grit.
True Grit doet erg veel goed. Hailee Steinfield speelt ondanks haar jonge leeftijd een enorm sterke rol en voor de verandering irriteerde ik me eens niet aan het kind in de film (zou ook niet best zijn aangezien ze de hoofdrol speelt) Matt Damon doet het ook prima en als iemand de grote schoenen van John Wayne mag vullen is het Jeff Bridges wel. De film ziet er ook schitterend uit en ondanks de vele rustige momenten voelt de film niet traag aan.

Waar de film echter de mist in gaat is bij het einde. Helaas moet ik hier wel het verhaal uit de doeken doen en spoilers zijn dus onvermijdbaar. Lees dus vooral niet verder als je de film nog wilt kijken.

De film draait om de jonge maar zelfstandige Mattie Ross die achter de man die haar vader vermoord heeft aanzit. Ze krijgt hulp van de ruwe, lompe Rooster Cogburn en de trotse Texas ranger Laboeuf. Het mooie aan True Grit is dat de vrouwelijke rol eens niet naar de achtergrond is verschoven. In tegenstelling tot de meeste western films is Mattie een sterke onafhankelijke vrouw en ook al is ze de hulp van twee mannen nodig de hele film blijft ze bewijzen niet een onschuldig, naïef meisje te zijn. Helaas plaatst dit haar in een gevaarlijke positie. Om dit uit te leggen moet ik eerst even een korte Hollywood regel uitleggen.

In de film/verhaal wereld is er een ongeschreven regel: dappere onafhankelijke vrouwen worden gestraft. Kijk naar Ripley in Alien, Maggie in Million Dollar Baby en talloze andere films. Dit verschijnsel stamt vooral nog uit de oude tijd maar om de een of andere reden blijft het hardnekkig rondhangen. Ik was oorspronkelijk dus ook erg verbaasd dat dit niet het geval bleek te zijn in True Grit. Mattie rekent persoonlijk af met de man op wie ze uit was en ik verwachtte dan ook dat de film daarna zou eindigen.... Helaas hadden de gebroeders Coen andere plannen. Mattie valt in een grot, wordt gebeten door een slang, moet door Rooster naar huis gebracht worden, haar paard wordt doodgeschoten, ze verliest haar arm en wordt uiteindelijk een chagrijnige oude ongetrouwde vrouw. En als laatste trap na komt ze Rooster en Laboeuf nooit meer tegen.

Was dat nu echt nodig? Dit hele einde had met gemak geschrapt kunnen worden en de film zou er uiteindelijk beter om zijn geweest. Het voelde gewoon aan alsof ze perse een film van twee uur wilde maken en uiteindelijk maar wat rotzooi achter de film aan geplakt hebben. Ze hadden deze tijd beter kunnen gebruiken om de relatie tussen Rooster en Ned Pepper beter uit te werken want ook dit voelde nogal "plotseling" aan. Ned komt letterlijk tegen het einde van de film met zijn kameraden aanzetten, praat een beetje, doet onlogisch en wordt neergeknald. De film hint wel naar een connectie tussen hem en Rooster en er wordt ook wel over hem gepraat maar het geheel voelde toch erg onafgemaakt aan.

Deze twee dingen hebben de film toch voor mij verpest. Wat jammer is want de rest van de film is gewoon enorm goed. Ik weet dus ook niet zeker of ik het nu als een slechte of goede film kan beschouwen. Misschien dat ik een beter oordeel kan trekken als er een directors cut versie komt.

maandag 7 februari 2011

Rust zacht lieve zus

Normaal gesproken probeer ik het te vermijden om te veel over mijn privé leven te praten hier. Ik bedoel, wat boeit het jullie nu of mijn trein 5 minuten vertraging had, of als de stinkerd weer eens in de C1000 was. Aan dat soort kleine dingen besteed ik niet te veel aandacht hier. (daar is Twitter voor) Maar wat er de laatste tijd allemaal gebeurd is valt niet onder een klein ding. Het gaat over mijn zus.

Mijn oudste zus Sandy is dit weekend helaas overleden. Eind vorig jaar kreeg ze te horen dat ze kanker had en hoewel we er oorspronkelijk nog relatief positief tegen aankeken bleek het al snel veel erger te zijn dan we hadden gedacht en vanaf dat moment ging het erg snel allemaal. Voor we het goed en wel beseften lag ze al in het ziekenhuis en het duurde niet lang voor we het nieuws te horen kregen dat de chemo niet aansloeg en ze het niet veel langer zou redden. Sandy bleef ondanks dit nieuws altijd positief en heeft op geen enkel moment haar humor verloren. Zelfs toen het praten moeilijk werd en al haar energie op was merkte we dit aan haar.

De dagen die daarop volgden waren zwaar, maar gelukkig hebben we ze als een gezin door kunnen brengen.
Ze heeft deze dagen ook niet meer in het ziekenhuis gelegen, maar gewoon fijn thuis bij haar man en kinderen. Eigenlijk is er ten alle tijden iemand bij Sandy en haar familie geweest en ook waren we erbij toen ze haar laatste adem uitblies. De chaos in je hoofd is op dit soort momenten eigenlijk niet in woorden uit te drukken dus dat probeer ik ook niet eens. We kunnen gelukkig wel rust vinden in de gedachte dat het voor Sandy nu beter is en dat de pijn die wij nu moeten doorstaan niets is vergeleken met wat zij achter de rug heeft.

De komende dagen worden niet eenvoudig, maar ik denk dat we er samen wel door gaan komen. Ik wil Iedereen ook bedanken voor de steunende woorden die ik heb ontvangen, daar heb ik erg veel steun uitgehaald.
Op woensdag hebben we de condoleance en donderdag de begrafenis. Pas als dit allemaal achter de rug is kan ik weer beginnen met het gewone leven langzaam opbouwen, tot die tijd zet ik hem gewoon op de automatische piloot.




Rust zacht, lieve zus.