maandag 7 februari 2011

Rust zacht lieve zus

Normaal gesproken probeer ik het te vermijden om te veel over mijn privé leven te praten hier. Ik bedoel, wat boeit het jullie nu of mijn trein 5 minuten vertraging had, of als de stinkerd weer eens in de C1000 was. Aan dat soort kleine dingen besteed ik niet te veel aandacht hier. (daar is Twitter voor) Maar wat er de laatste tijd allemaal gebeurd is valt niet onder een klein ding. Het gaat over mijn zus.

Mijn oudste zus Sandy is dit weekend helaas overleden. Eind vorig jaar kreeg ze te horen dat ze kanker had en hoewel we er oorspronkelijk nog relatief positief tegen aankeken bleek het al snel veel erger te zijn dan we hadden gedacht en vanaf dat moment ging het erg snel allemaal. Voor we het goed en wel beseften lag ze al in het ziekenhuis en het duurde niet lang voor we het nieuws te horen kregen dat de chemo niet aansloeg en ze het niet veel langer zou redden. Sandy bleef ondanks dit nieuws altijd positief en heeft op geen enkel moment haar humor verloren. Zelfs toen het praten moeilijk werd en al haar energie op was merkte we dit aan haar.

De dagen die daarop volgden waren zwaar, maar gelukkig hebben we ze als een gezin door kunnen brengen.
Ze heeft deze dagen ook niet meer in het ziekenhuis gelegen, maar gewoon fijn thuis bij haar man en kinderen. Eigenlijk is er ten alle tijden iemand bij Sandy en haar familie geweest en ook waren we erbij toen ze haar laatste adem uitblies. De chaos in je hoofd is op dit soort momenten eigenlijk niet in woorden uit te drukken dus dat probeer ik ook niet eens. We kunnen gelukkig wel rust vinden in de gedachte dat het voor Sandy nu beter is en dat de pijn die wij nu moeten doorstaan niets is vergeleken met wat zij achter de rug heeft.

De komende dagen worden niet eenvoudig, maar ik denk dat we er samen wel door gaan komen. Ik wil Iedereen ook bedanken voor de steunende woorden die ik heb ontvangen, daar heb ik erg veel steun uitgehaald.
Op woensdag hebben we de condoleance en donderdag de begrafenis. Pas als dit allemaal achter de rug is kan ik weer beginnen met het gewone leven langzaam opbouwen, tot die tijd zet ik hem gewoon op de automatische piloot.




Rust zacht, lieve zus.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten