donderdag 26 januari 2012

Battlefield 3 Cars + C4

Ik merk steeds vaker dat mijn reflexen niet meer wat ze geweest zijn. Vooral tijdens Battlefield 3 word ik regelmatig over de kling gejaagd door 14 jarige jochies met ADHD. Die vuurgevechten zijn dus wel leuk maar als bouwvallige oude man maak ik niet echt veel kans. Het echte plezier haal ik dus ook uit het opblazen van tanks. Battlefield geeft je zo veel geweldige opties om die dingen uit te schakelen maar mijn favoriete manier is zonder twijfel C4 op auto's plakken en op tanks inrijden. Het resultaat altijd weer hilarisch vooral als je het opneemt en er Tchaikovsky onder zet.

vrijdag 20 januari 2012

Even wat duidelijkheid scheppen

Ok eigenlijk doe ik helemaal niets, dat laat ik aan deze slimme man van NASA over.



Sorry mensen maar het lijkt er toch echt op dat het einde van de wereld nog even op zich laat wachten

maandag 16 januari 2012

Zelda's Lullaby

Jullie weten allemaal dat de Zelda serie geweldige muziek heeft. Zelda's Lullaby is zonder twijfel een van de meest iconische en bijzondere nummers uit de hele franchise. Maar hoe speciaal het nummer eigenlijk is besefte ik me pas echt tijdens het spelen van Skyward Sword.

Dit is Zelda's Lullaby:


Dit is Zelda's Lullaby omgekeerd afgespeeld:


Klinkt vreemd hoor ik je zeggen. Luister nu eens naar de themesong van Skyward Sword


Hoe geweldig is dat? Een nummer compenseren dat zowel vooruit als achteruit goed kan klinken.

woensdag 11 januari 2012

Sherlock Holmes 2: A Game of Shadows

Sommige films zijn net hamburgers. Dat klinkt misschien raar maar laat me het uitleggen. Vaak als je een hamburger aan het eten bent vallen dingen zoals het malse vlees, de pittige kaas en knapperige sla je op tijdens het eten. Het gekke aan hamburgers is dat je deze elementen vaak alweer vergeten bent als je bord leeg is. Hetzelfde geld voor sommige films, je vermaakt je prima tijdens het kijken, sommige personages zijn erg interessant en de actie is ook goed, maar zodra je de bioscoop uitgelopen bent, herinner je je weinig van de film. Waarom begin ik over hamburgers? Omdat ik Sherlock Holmes 2: A Game of Shadows gezien heb. Althans dat denk ik, het is immers al weer een paar dagen geleden.

Een van de beroemste schurken uit Sherlock Holmes is Professor James Moliarty. Een man die het genie van Holmes kan evenaren en misschien zelfs overtreft. Ideaal materiaal om een film op te baseren en aangezien iedereen en zijn moeder de eerste Sherlock Holmes film gezien heeft, neemt regisseur Guy Ritchie weinig tijd om ons nogmaals aan de personages voor te stellen. De film gaat er dus van uit dat je bekend bent met Holmes en Watson en vanaf vrijwel de eerste minuut zit het tempo er goed in. Eigenlijk is dat het grootste probleem van de hele film. Het tempo ligt wel ERG hoog. En niet alleen het tempo, alle elementen uit de vorige film zijn ditmaal opgeschroefd naar 11. Meer personages, meer gevechtscenes, meer "Holm's vision" meer grappen, meer verkleedpartijen en ga zo maar door. De film neemt niet echt de tijd om het publiek even bij te laten komen en hoewel dit een prima avondvullende film oplevert denk ik dat het geheel net iets beter uit de verf was gekomen als de film wat vaker gas terug nam.

Gelukkig is de actie nog altijd spectaculair en blijven de visioenen die Holms krijgt voor een gevecht scene begint een leuk en origineel. De film zelf maakt hier ook uitgebreid gebruik van en weet er zelfs nog een toffe twist aan te geven op het einde. Verder is de chemie tussen Holmes (Robert Downey Jr) en Watson (Jude Law) wederom geweldig en Jared Harris is fenomenaal als Moliarty. Het is ditmaal allemaal wat luidruchtiger, drukker en helaas ook dommer maar uiteindelijk mag dat de pret niet drukken en is Sherlock Holmes 2 meer dan in staat om voor een goede avond vermaak te zorgen. Hou er echter wel rekening mee dat je het meeste al weer vergeten bent als je de bioscoop uitloopt.