<h3>Sherlock Holmes 2: A Game of Shadows</h3>

Sommige films zijn net hamburgers. Dat klinkt misschien raar maar laat me het uitleggen. Vaak als je een hamburger aan het eten bent vallen dingen zoals het malse vlees, de pittige kaas en knapperige sla je op tijdens het eten. Het gekke aan hamburgers is dat je deze elementen vaak alweer vergeten bent als je bord leeg is. Hetzelfde geld voor sommige films, je vermaakt je prima tijdens het kijken, sommige personages zijn erg interessant en de actie is ook goed, maar zodra je de bioscoop uitgelopen bent, herinner je je weinig van de film. Waarom begin ik over hamburgers? Omdat ik Sherlock Holmes 2: A Game of Shadows gezien heb. Althans dat denk ik, het is immers al weer een paar dagen geleden.

Een van de beroemste schurken uit Sherlock Holmes is Professor James Moliarty. Een man die het genie van Holmes kan evenaren en misschien zelfs overtreft. Ideaal materiaal om een film op te baseren en aangezien iedereen en zijn moeder de eerste Sherlock Holmes film gezien heeft, neemt regisseur Guy Ritchie weinig tijd om ons nogmaals aan de personages voor te stellen. De film gaat er dus van uit dat je bekend bent met Holmes en Watson en vanaf vrijwel de eerste minuut zit het tempo er goed in. Eigenlijk is dat het grootste probleem van de hele film. Het tempo ligt wel ERG hoog. En niet alleen het tempo, alle elementen uit de vorige film zijn ditmaal opgeschroefd naar 11. Meer personages, meer gevechtscenes, meer "Holm's vision" meer grappen, meer verkleedpartijen en ga zo maar door. De film neemt niet echt de tijd om het publiek even bij te laten komen en hoewel dit een prima avondvullende film oplevert denk ik dat het geheel net iets beter uit de verf was gekomen als de film wat vaker gas terug nam.

Gelukkig is de actie nog altijd spectaculair en blijven de visioenen die Holms krijgt voor een gevecht scene begint een leuk en origineel. De film zelf maakt hier ook uitgebreid gebruik van en weet er zelfs nog een toffe twist aan te geven op het einde. Verder is de chemie tussen Holmes (Robert Downey Jr) en Watson (Jude Law) wederom geweldig en Jared Harris is fenomenaal als Moliarty. Het is ditmaal allemaal wat luidruchtiger, drukker en helaas ook dommer maar uiteindelijk mag dat de pret niet drukken en is Sherlock Holmes 2 meer dan in staat om voor een goede avond vermaak te zorgen. Hou er echter wel rekening mee dat je het meeste al weer vergeten bent als je de bioscoop uitloopt.