<h3>Real Steel</h3>

Boksen is een fantastische sport, de strijd tussen twee mensen die het samen in de ring uitvechten wakkert iets in onze oerinstincten aan. Een gevecht tussen rivalen, waar bloed, zweet en tranen in gestoken worden. Ik kan me weinig menselijkers voorstellen. En ik ben niet de enigste want door de jaren heen zijn er talloze films over deze sport gemaakt en regisseur Shawn Levy stapt ditmaal de ring in om het met Real Steel te proberen.

De tagline van de Real Steel trailer is "The Fight Get's Real" En daar begint het probleem ook al meteen. In Real Steel zijn het geen mensen maar robots die met elkaar op de vuist gaan en daardoor valt alle charme van de bokssport weg. Er zit geen persoonlijke investering in de gevechten. We kunnen ons niet inleven in de pijn en moeite die de robots moeten doorstaan. Het neemt het menselijke uit boksen weg! Het concept alleen al valt dus enorm op zijn bek maar wat heeft de film dan nog meer?

Hugh Jackman natuurlijk! En daar pronkt de film ook volop mee. Zelfs op de posters neemt hij meer ruimte in beslag dan de robots waar het eigenlijk om moet draaien. In de film speelt hij Charlie Kenton een ex bokser die na een aantal nederlagen zijn handdoek in de ring gegooid heeft en een carrière in het robot boksen wil beginnen. Zijn arrogantie en nonchalante gedrag zorgen er echter al snel voor dat hij met duizenden dollars aan schulden opgescheept zit.
Daar komt verandering in als hij op een dag naar de rechtbank moet komen omdat zijn ex en de moeder van zijn 11 jarige zoontje overleden is. Charlie maakt hier dankbaar gebruik van door zijn zoontje voor 100.000 dollar te verkopen aan de zus van zijn ex. Hij is nogal een eikel mocht je dat nog niet doorhebben. Hij zit echter nog een paar weken aan het ventje vast en uiteraard bouwen ze een band op en duiken ze samen de wereld van het robot boksen nog eens in.

Hugh Jackman speelt dus een enorme eikel, maar gelukkig doet hij dit wel goed. Helaas draait de film eigenlijk niet zo zeer om hem, maar om zijn 11 jarige zoontje Max gespeeld door Dakota Goyo, die ik het beste kan beschrijven als Young Anakin Skywalker 2.0. Een afgrijselijk irritant, arrogant en vervelend rot ventje die je het liefst geplet ziet worden door de eerste de beste robot. Eigenlijk liegt de film dus gewoon keihard tegen je. In de trailer en op de posters wordt je Hugh Jackman en grote robots belooft. Maar de echte nadruk legt de film op zijn zoontje en de robot die hij op de sloop gevonden heeft. We krijgen dus niet Jackman en robots, maar Goyo en zijn E.T. Robot.

Het concept werkt dus niet en de cast ondanks het prima acteerwerk van Jackman ook niet. En dan blijft er eigenlijk alleen een flinke lading leeg en luidruchtig metalen geweld over.