The game everyone hates
Ik ben een grote fan van de "tales of" games. En ik ben niet de enigste. De Tales serie is enorm populair en de games worden altijd enthousiast ontvangen. Met uitzondering van Tales of Legendia.
Mensen HATEN deze game en het voelt regelmatig alsof ik de enigste ben die zich er erg mee vermaakt heeft. Ik begrijp waar de haat vandaan komt. Veel elementen in Legendia voelen als een stap terug vergeleken bij het eerder uitgebrachte Symphonia. Het vechten is minder, de tweede helft van het verhaal heeft geen voice acting en de hoofdrolspeler begint als een kleine zeiker. Veel mensen hebben de game dan ook al snel links laten liggen. Jammer voor ze.
Tales of Legendia is namelijk een game waar het verhaal en zijn personages voorop staan. De hoofdrolspeler Senel mag dan als een emokid beginnen, maar naar mate de game verder gaat merk je dat dit de bedoeling is. Senel slaat halverwege de game om en is vanaf dat moment een veel interessanter personage om te volgen. Maar wat nog interessanter is, is het feit dat de rest van de cast, die Senel door de eerste helft van de game heen getrokken heeft, nu opeens problemen blijken te hebben en het juist Senel is die ze hieruit moet helpen. Het verhaal en de ontwikkeling van de personages is uiteindelijk een van de redenen waarom ik zo van Tales of Legendia genoten heb. Want zeg nu zelf, hoeveel verhalen ken jij waarin de twee hoofdrolspelers en potentiële liefdespartners elkaar neersteken. Wat zeg je? Geen idee waar ik het over heb? Tja, dat krijg je als je de game na 5 minuten al terug naar de winkel brengt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten