maandag 27 september 2010

Resident Evil: Afterlife

Hoewel ik een grote fan ben van de Resident Evil games, heb ik de films nooit echt een kans gegeven. Mede dankzij het verschrikkelijke acteerwerk van Milla Jovovich en het stigma dat gepaard gaat met game verfilmingen. Maar aangezien er toch niets beters in de bioscoop draaide besloot ik deeltje vijf maar eens een kans te geven. En vanaf de eerste minuut ging het al mis. Ik bedoel Alice? Who the fuck is Alice?

Ik meen het! Waarom moeten de films nu een origineel bedacht personage als hoofdrol speelster gebruiken? De Resident Evil serie zit vol met memorabele figuren. Maar nee, personen zoals Jill Valentine en Chris Redfield moeten maar genoegen nemen met kleine bijrollen, terwijl een saaie muts die rechtstreeks uit "Underworld" gewandeld lijkt te zijn er met de hoofdrol vandoor gaat. Maar misschien is het maar beter ook zo. De bestaande personages die wel in de film zitten komen er niet goed van af. Vooral Albert Wesker en Chris Redfield komen gewoon niet tot hun recht in deze film.

Eigenlijk kwam niets echt tot zijn recht in deze film. Het voorspelbare en cliché verhaal was tergend traag en pas na de reclame break begon het een beetje op gang te komen. De actie scenes hielpen ook niet echt mee aangezien de makers dol waren op slow motion. ELKE actie scene had minstens drie slow motion momenten, dus zelfs de actie had het tempo van een naaktslak met een hernia. Er zit niet eens een echt einde aan de film! De film eindigt met een flinke cliffhanger. Blijf trouwens wel even zitten tijdens de credits wil je nog een klein stukje met Jill Valentine zien. Want ja, deel vijf is ook al in de maak. Maar net zoals de vorige drie delen sla ik deze mooi over. Geef mij de games maar.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten