De Metroid serie heeft het niet gemakkelijk. Het mag dan een first party franchise van Nintendo zelf zijn, toch voelt het altijd aan alsof de serie niet dezelfde waardering krijgt als series zoals Zelda of Mario. Eigenlijk zijn er maar drie goede Metroid titels gemaakt. Super Metroid, Metroid Prime en Metroid Zero Mission. De andere vijf (Zes als je de pinball game meetelt) zijn op zich prima spellen maar zijn gewoon niet te vergelijken met de andere drie. Voor veel mensen, inclusief mijzelf is het hoogtepunt van de serie nog steeds Super Metroid. En voordat ik Other M helemaal de grond in ga trappen is het belangrijk dat ik het eerst even over Super Metroid heb.
Super Metroid is geen game, het is een beleving. Alle problemen die de eerdere games hadden zijn opgelost. Een duidelijke map, soepele besturing en een geweldige atmosfeer maken dit tot een van de beste games ooit. De game stelt spelers in staat om zelf te bepalen hoe ze willen spelen. Beginnende spelers worden aan de hand van goed geplaatste voorwerpen en hints in de juiste richting gestuurd. Experts daar in tegen kunnen al deze hints en beperkingen in de wind slaan en door middel van een flink aantal trucs en geheime moves de game helemaal openbreken en vanaf het begin al gaan en staan waar ze willen. De game was ook revolutionair in haar manier van verhaal vertellen. Een beetje tekst in het begin die de vorige spellen even kort doorloopt. Vanaf dat moment word er geen enkel woord meer gesproken. Jij bent Samus en jij maakt het verhaal mee. Je hoeft niet te kijken naar lange saaie cutscenes, mocht er wat gebeuren dan ben je nog steeds in staat om te bewegen. En dit was jaren voor Half-Life dit deed. Ondanks dit wist Super Metroid toch een prima verhaal te vertellen. Het is mij een raadsel waarom dit sindsdien nooit meer gelukt is.
Wat veel mensen het dieptepunt van de serie beschouwen is Metroid Fusion. Een game die je voortdurend bij de hand hield, zijn uiterste best deed om je niet te laten verdwalen en om de 5 minuten een lange cutscene of lap tekst naar je kop smeet. En dat brengt me dan eindelijk bij Other M. Een game die je voortdurend bij de hand houd, zijn uiterste best doet om je niet te laten verdwalen en om de 5 minuten een lange cutscene of lap tekst naar je kop smijt. Het is alsof ze niets van Fusion geleerd hebben. In Other M werkt Samus niet langer alleen. Ze helpt een groep cliché space marines met een missie. Dit is meteen al het grootste probleem omdat de typische eenzame vibe die de Metroid games horen te hebben volledig weg is nu. Ook bepalen deze space marines welke voorwerpen en wanneer je deze mag gebruiken en dit zorgt voor belachelijke momenten.
"Hey Samus! Ga dit lava gebied onderzoeken! Ik weet dat je voortdurend schade oploopt door de hitte maar je mag de powerup die je daartegen beschermt pas gebruiken als IK het zeg!" Volslagen idioot!
Het is ook niet leuk om tegen vijanden te vechten. Kon je in de vorige game gebruik maken van flink wat verschillende wapens, hier zal je telkens dezelfde techniek toepassen. Je schot opladen, boven op een vijand springen (Wat vaak nogal lastig mikken is) en dan pas vuren. Dit herhaal je 3 keer en vervolgens doe je nog een keer exact hetzelfde om een vijand af te maken. Je kan ook gewoon op de vuurknop rammen maar dat werkt voor geen meter. Wil je missiles gebruiken? Prima! Dan zal je de wiimote richting het scherm moeten wijzen, om vervolgens helemaal in de war te zijn als het perspectief naar first person verschuift. Op zich niet zo'n probleem als je gewoon aan het onderzoeken bent, maar tijdens hectische bossfights, waar de game je dwingt first person te gebruiken is het een ramp.
De game zit barstensvol met lange saaie cutscenes die je niet kan pauzeren of skippen. Mocht je onverwachts even weg moeten dan heb je pech, want de game gaat gewoon door! Het is ook nog eens dodelijk saai omdat Samus een erg oninteressant personage blijkt te zijn. Als ze lekker stil door de gamewereld heen rent en flink van zich af knalt is het allemaal prima. Zodra ze om de 5 seconden weer een lange speech opdreunt over haar gevoelens en wat ze wel niet van haar collega's moet denken merk je pas waarom ze in de vorige spellen bijna altijd zwijgzaam was. En de belachelijke voice acting helpt ook niet echt.
Team Ninja de ontwikkelaars van dit wangedrocht schreeuwden een paar weken geleden dat Other M de "ultieme Metroid" ervaring zal bieden. Maar de bittere realiteit is dat het de slechtste game in de franchise is die nog steeds onder moet doen voor een spel dat meer dan 15 jaar geleden is uitgekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten